Test Nine na Wojownika.

Pewnym krokiem pojawiłam się niedaleko Rzeki Lawy. No tak, tereny Ognia. Usiadłam, patrząc przed siebie. W spokoju oczekiwałam, jak sądzę, przyszłego Wojownika.

{Najn to samiec. XDDDD}

Białe futro, nieco poszroniony pysk oraz jaszczurzy ogon. Wilk powoli skierował się w stronę wilczycy, jakby z niepewnością. Cóż, wiedział że jest jedynym z Watahy Ognia. Na razie. - Witaj. - rzekł, stojąc tuż przed Carly.

Skinęłam łbem.
- Witaj - uśmiechnęłam się kątem pyska.
Machnęłam ogonem, także tym ruchem owijając go wokół łap.
- Dlaczego ta ranga i ta wataha? - zadałam tradycyjne pytanie.

//sorka, widziałam na innym forum postać o imieniu Nine, a była kobietą, dlatego xd//

- Ponieważ dążę do celu, rosnąc w siłę. Zacznę od wojownika, a gdy wataha się 'rozrośnie' zapewne zostanę kimś innym w hierarchii. - odpowiedział na pierwsze pytanie, poruszając uchem. - Ta wataha, ponieważ w mojej histori jest dość dużo ognia. Uważam ogień za jeden z najlepszych żywiołów, podobno też mój ród coś tam ma z ogniem ale nic mi o tym nie wiadomo.

Kiwnęłam pyskiem. Zamyślając się na krótką chwilę.
- Dobrze - zaczęłam - Czy walcząc, obchodziłby Cię wiek, lub płeć?
Trochę trudno mi było samej wykonywać wszystko co należy do Alf. Ale cóż zrobić.

- Raczej nie, ale najpierw spróbowałbym przemówić mojemu przeciwnikowi do rozumu, gdyż nie walczę dla zabawy. - powiedział, obserwując wilczycę swoimi zielonymi ślepiami.

- Czy masz już swoją technikę walki? - zapytałam, patrząc przelotnie na istnie dziwną rzekę, jednak wracając zaraz wzrokiem do młodego wilka.

- Techniką tego nie można nazwać, jednak walczę na miar swoich możliwości. - powiedział. - Zwykle mam kilka taktyk, każda pasuje do innego typu przeciwnika.

- W porządku, teraz przejdziemy do praktyki. Zaatakuj mnie - rzekłam z powagą, ustawiając się w pozycji obronnej - Muszę sprawdzić czy umiesz atakować, potem zobaczymy czy umiesz się bronić.

- Cóż, zwykle to nie ja zaczynam. - powiedział, przekrzywiając dziwnie łeb. Zaraz jednak zniżył pozycję, by pysk był na wysokości dodatkowych pazurów, podobnych jak u psów. Jaszczurzy ogon bujał się wciąż na boki, a brak wręcz wszelkich mięśni oraz żebra, widoczne były na nich wszelkie zniekształcenia, można było policzyć.
Wilk przycisnął uszy do łba, odsłaniając pierw kły, a potem bez żadnych naciągnięć niewidocznych wręcz mięśni 'rzucił' się na bok wilczycy, z lewej strony. Jednakże długi ogon dodawał mu zwinności, także nagiął tylną łapę, by szurnąć i wtopić się pod wilczycę, aby zaraz kły zacisknął na jej podbrzuszu, a łapami uniemożliwiając jej ruch własnymi łapami.

Gdy wilk prawie do mnie doleciał, złapałam kłami jego kark, ale tak by nie zadać mu zbyt dużych obrażeń. Był lekki, co było widać na pierwszy rzut oka. Ślizgnęłam nim po podłożu, obracając się lekko. W pewnym czasie puściłam go, tak by prześlizgnął się kilka metrów.

Dziwne ustawienie łap podczas lotu oraz lądowania dało jeden efekt - ślizgnął po ziemi w lewą stronę niczym po lodzie.
Oblizał nos, niewiadomo z czego zadowolony, po czym powoli zaczął się zbliżać ku wilczycy.

Zniżyłam łeb ku ziemi, a ogon podniosłam. Byłam gotowa odeprzeć każdy atak. Wbiłam pazury w ziemię. Warknęłam cicho, czekając na ruch przeciwnika.

Wilczyca mogła się tylko doczekać podejścia z metr od niej. Można było powiedzieć, że żałośnie jest tak patrzeć na tego wilka. Chuda sylwetka, kilka blizn oraz zielone patrzałki - zero sprytu. A może to właśnie on czekał na jej ruch?

Warknęłam głucho.
- Atakuj - powiedziałam - W takim tempie ktoś może zdążyć Cię zabić.
Uśmiechnęłam się kątem pyska, stojąc w tej samej pozycji.